Misyonumuz

Neden Zülfikar Ailesi İnisiyatifi?

Bitlis’te bir arada olan Zülfikar Ailesi, 1950’lerden sonra Bitlis’ten ayrılmaya başlamış, 1960’larda göç hareketlenmiş ve 1970’lerden sonra da göç oldukça hız kazanmıştır. Babalarımız gözlerini dünyaya Bitlis’te açmış, sonraki kuşak olan bizlerin de çoğu Bitlis doğumludur. Kuşağımızın çok azı da İstanbul doğumludur.

Derviş Bey (Sefünç) Zülfikar TBMM I. Dönem (1923) Bitlis Milletvekili Zülfikar Ailesi'nden Abdulmecit Zülfikar Erzurum Kongresi’ne katılmıştır. Ayrıca bu aileden Türkiye Cumhuriyeti ilk meclisinde Derviş (Sefünç) Zülfikar, Bitlis Milletvekili olarak Bitlis’i temsil etmiştir. Ayrıca Sadullah Zülfikar da Belediye Başkanlığı görevini yürütmüştür. Tarih boyunca birliği sağlayan ailemizin bölgede önemli bir yeri olmuştur. İlim-irfan ve ticaretin yanı sıra siyasi alanda da önemli bir rol oynamıştır.

Zülfikarlar, Bitlis ve civarında insanlar arasındaki problemlerin çözülmesine yardım eden ve de çözümünü sağlayan kanaat önderleridir. Zülfikarlar yanlışa yanlış, doğrulara doğru diyebilen, bundan da hiçbir zaman vazgeçmeyen ilkeleri genlerinde taşıyan Bitlis sevdalısı bir ailedir. Bizim çizgimiz oldu bitti diyerek kenara çekilme değil, başlı başına bir aksiyondur. Çünkü Zülfikar Ailesi, iki günü bir olanın zararda olduğuna inanır. Zülfikarlar bilimin insanları daha da yükselttiğine, bilimin yeniliklere, insanın gelişmesine ve değişimine artılar sağladığına inanan bir ailedir.

“Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?” ilahi buyruğu, biz Zülfikar ailemiz için yaşam çizgisidir. 1970’lerde İstanbul’a gelen Zülfikarlar, yeni yerleşim yerlerinde de birbirlerini bırakmadılar. Babalarımız her ay ailemizden birinin evinde bir araya geliyorlardı. Birbirleriyle görüşüp dertleşiyor, muhabbet ediyorlardı. Ayrıldıkları zaman kendilerini çok daha huzurlu, daha güvenli ve daha güçlü hissediyorlardı.

İstanbul’a gelen Zülfikarlar, Fatih, Üsküdar ve Kadıköy’de ağırlıklı olarak ikamet ediyorlardı. Bu durum da birbirlerini daha rahat görmelerini sağlıyor ve birbirleriyle görüşmelerini de kolaylaştırıyordu. Ekonomik şartların o günlerde daha kısıtlı olmasına rağmen daha samimi ve daha sıcak bir birliktelik devam ediyordu. Zamanla büyüyen, gelişen, genişleyen İstanbul’da bununla paralel olarak ailemizin de genişlemesiyle merkezden dışarı doğru bir yayılma başladı.

2010’larda ailenin daha da genişlemesiyle görüşmeler azalmaya başladı. Birbirimizle yeteri kadar görüşemiyorduk. Bütün bunlara rağmen belirli yerlerde bir araya gelen birbirlerini gören bizler, birbirimizden ayrılamıyorduk.Çünkü birbirimize anlatacak çok şeyimizin olduğunu görüyorduk.

Bu durumda ailede görüşmeler biraz yavaşlamaya başlayınca 1990’larda Merhum Yusuf Ziya Zülfikar’ın öncülüğünde bizden bir iki kuşak büyük ağabeylerimiz tekrar birlikteliği canlandırdılar. Zülfikarlar Sandığı kuruldu ve işlevini de güzel yaptı.

Birbirimizin yüzünü bile görmek bize güç veriyordu. Tüm aile bireyleri, özellikle de bizler ve bizden bir iki kuşak büyüklerimiz birbirleriyle görüşmeyi çok arzu ediyorlardı. Bu görüşmeler kendilerine motivasyon kaynağı oluyordu. Özellikle cenazeler, bölge insanlarını bir araya getirmekte önemli bir etkendir. Bölge insanı cenazeye (vefat eden kişiye) gösterdiği ilgiyi hayatta iken de aynı kişiye daha fazla göstermesinin, çok daha önemli olduğunu, Yüce Yaratıcı’nın da kitabının; yasayan insanlara uygulanmasını istediğini aile bireylerimize ve de bölge insanlarına hatırlatmaya çalıştım.

Bundan böyle Zülfikarları gördüğüm yerlerde daha aktif bir şekilde toplamanın gerekliliğini aile bireylerimize anlatmaya çalışıyordum. Onlarında aynı düşüncede olduklarını, aynı duyguları yaşadıklarını gördüm. Ayrıca bizler birbirimiz tanıyorduk ama bizden sonrakilerin birbirlerinden haberleri yoktu.

Bunun için bir şeyler yapmamız biraz daha önem kazandı ve gündemimizin ana maddesi oldu. 22 Şubat 2015’ te 10 aile bireyimizle başlayan Zülfikar Ailesi yapılanma çalışmamız, 11 Nisan 2015’ te 34 katılımcı Zülfikar Ailesi bireyi ile ikinci kez gerçekleşti. Zülfikar Ailesi yapılanma toplantısı katılımcıları birbirleriyle görüşüp hoş bir birliktelik geçirip bu yapılanmanın önemini çok çabuk kavradılar. Ailelerinden taşıdıkları genleri çabuk birbirlerini kaynastırdı

Zülfikar Ailesi yapılanma toplantısı katılımcıların etkin destek ve onayıyla 10 öncü Zülfikar bu yapıyı yürütmekle görevlendirildi. Her hafta bir araya gelen öncü Zülfikarlar, bu yapılanmayı ZÜLFİKAR AİLESİ İNİSİYATİFİ’ne dönüştürdüler. Kendileri de yoğun bir şekilde çalışmaya başladılar. Ana hedefimiz ailemizin birliğinin şiddetle sağlanmasıdır. Büyüklerimizin ufak tefek ayrılıkları gündeme taşımadan birlikteliği sağlamaları; söylem ve pratiğin ortaya konulması kaçınılmaz bir zorunluluk olup ihtilaf ve zıtlaşmanın bize felaket getireceği, farklı düşüncelerin müzakere edilmesi ise rahmete vesile olacaktır. Zülfikar Ailesinin mevcut durumunun tespiti daha çok çalışmak, toplumsal cehaleti yok edip bu mücadelede rol almak, bunun için gerekli imkanları oluşturmak ve var olan imkanları da azami şekilde değerlendirmek Zülfikar Ailesinin bireylerinin mesuliyetini gerektirir.

Yeni neslimizin kaynağını inancımızdan alan örf ve adabına bağlı yetişmesi, ülkenin geleceğinde sözünün olması ve bunu için eğitimini gerçekleştirmesi en büyük arzumuzdur. Her aileden bir akademisyenin çıkması ana prensibimiz olup bu da ülkemizin, Bitlis’imizin ve de ailemizin kurtuluşunun işaretidir. Şahsiyetler topluluğunda her fert bir diğerini temsil eder. Zülfikar Ailesi’nden birinin ayağına batan bir dikenin acısını aynı anda diğer bir Zülfikar Ailesi fer dinin hissetmesi ana hedefimizdir. Bizim bir hede f imiz ve bu hedef doğrultusunda da seferimiz var. Zülfikar Ağa Zeydani dedemiz “Dizlerimin üzer inde yaşamaktansa ayakta ölmeyi tercih ederim!” di yerek torunları olan bizlere Hakk’a dayanan, birlik ve beraberliğimizi de sağlayan bir yaşantı ister…